Reageer op: M.C. Mios (forum)

Het was duidelijk dat José heel graag een andere motor wilde hebben, maar het budget was niet toereikend om zomaar een motorzaak binnen te stappen en er eentje uit te zoeken. ‘Mijn vriend had zichzelf een nieuwe motor beloofd als hij zijn huis zou verkopen. Op de MotorBeurs in Utrecht van 2012 bleef hij zeker een uur hangen op de Honda-stand bij een Honda VFR1200X Crosstourer. Die was toen net op de markt. Kort daarna verkocht hij inderdaad zijn huis en trok bij mij in. In mei was er in onze woonplaats Zeewolde bij B&G Quads en Motoren een open dag waar zowel de Crosstourer als de Crossrunner stonden voor een lange proefrit. Mijn vriend vertrok op de Crosstourer en ik op de Crossrunner. Halfweg hebben we een keer geruild waarbij we beiden tot de conclusie kwamen dat de Crosstourer veel prettiger zat. Wij waren beiden te groot voor de Crossrunner. Het weekend daarna heeft mijn vriend de Crosstourer met alle toeters en bellen besteld. Een paar dagen later vroeg hij mij of ik er ook zo eentje wilde. Ik stond perplex, dacht eerst dat het een grap was maar hij voegde de daad bij het woord. Hij belde meteen de motorzaak met de mededeling dat het er twee moesten worden. Twee precies dezelfde, net een tweeling dus. Ik had graag een verlagingsset gehad, maar die bestond niet voor de Crosstourer. Door de vering aan te passen werd mijn motor ietsje lager. Later, toen ik aan de motor gewend was is dit weer teruggezet.’

Veel kilometers

Toen José met de Crosstourer ging rijden had ze nog helemaal niet zo veel motorervaring. ‘Ik liet geen kans onbenut om met de motor op pad te gaan. Totdat ik na 39 jaar bij de Rabobank mijn baan verloor, ging ik regelmatig met de motor naar Lelystad. Mooi geen last van de files en ik mocht rijden op plekken waar ‘verboden voor auto’s’ staat. Ik heb me deze motor vooral eigen gemaakt door verschillende trainingen te volgen: bergtraining, nat-weer training, rijvaardigheid op het politiecircuit in Lelystad en bochtentraining op het Midland-circuit in Lelystad.’

José en partner Fred zijn actief bij meerdere motorclubs-  de Honda VFR Owners Club en bij de Zaanse motorclub Mozamo. ‘Als je aangesloten bent bij actieve clubs ga je eerder op pad dan in je eentje. Soms worden er compleet verzorgde reizen georganiseerd. Wij vinden het prachtig. Onze motoren zijn uitgerust met een behoorlijk pakket aan accessoires zoals middenbok, hoge ruit, kuipbeugel, verstralers, handvatverwarming en kofferset. Van alle gemakken voorzien. Mijn motor staat inmiddels op 224.000 km, die van Fred op ongeveer 150.000 km. Hij heeft wat minder tijd dan ik om doordeweeks te rijden.’

Veel kilometers vragen uiteraard ook om regelmatig goed onderhoud. ‘Dat werd eerst “om de hoek” gedaan door Motorservice Zeewolde, maar helaas is de zaak gestopt met de werkplaats. Sindsdien gaan we voor onderhoud naar De Valkenier in Barneveld. Zelf doe ik helemaal niets aan de motor, zelfs het wassen besteed ik uit aan een student in de buurt die graag wat wil bijverdienen. Professioneel (laten) cleanen doen we om de twee á drie jaar. Een garage om de motor binnen te zetten hebben we niet. Wel staan onze motoren redelijk droog onder een carport. Samen hebben we al heel veel van Europa gezien op onze Honda’s. Als je veel reist gaat er ook wel eens iets mis. Zoals die keer in het Zwarte Woud waar ik in de regen onderuit schoof en het stuur van de Crosstourer doormidden brak. De ANWB zorgde voor vervangend vervoer (auto) en de motor ging op transport naar Nederland. In Spanje tijdens een reis met Horizon, de motoren waren op transport naar Zuid-Spanje gebracht, beschadigde ik de contactsleutel. Die was bijna doormidden. De reservesleutel was ik vergeten. Wel meteen op laten sturen, maar die is nooit aangekomen. Ik ben toen de hele reis bang geweest dat de sleutel, die ook gebruikt moet worden om te tanken en de koffers te openen, doormidden zou breken. Maar het is goed gegaan. Het laatste akkefietje was afgelopen zomer in Duitsland. Op de eerste toerdag, bij vertrek uit het hotel, wilde de Honda niet starten. Er werd een nieuwe accu opgetrommeld waarna de motor wel weer startte, maar dat was maar voor even. Controle bij een motorzaak wees uit dat de dynamo stuk was. Reparatie binnen twee dagen was niet mogelijk. Dus weer vervangend vervoer via de ANWB (auto om thuis te komen) en bij de Duitse motorzaak een Honda Africa Twin gehuurd zodat we onze geplande tocht toch af konden maken. Toen mijn Honda terug was in Nederland was deze beschadigd, waarschijnlijk omgevallen tijdens transport. Omdat we vooraf foto’s hadden gemaakt werd de schade netjes vergoed.’

Minstens één keer per jaar, soms vaker, gaat de Crosstourer voor onderhoud naar de motorzaak. Tot aan de 100.000 km bleef het bij regulier onderhoud en af en toe een kleinigheidje. Geen dure reparaties maar wat het onderhoud, vooral bij een grote beurt, kostbaar maakt is het feit dat er flink wat uren gaan zitten in het demonteren en monteren van plaatwerk en onderdelen om ergens bij te kunnen. ‘Ik heb begrepen dat de kleppen bij elke grote beurt wel worden gecontroleerd, maar dat er slechts sporadisch gesteld moet worden. Met het motorblok is sowieso nooit iets aan de hand. De enige plek waar wel regelmatig iets aan de hand is betreft de voorvork en dan met name de voorvorkkeerringen die vaker dan gemiddeld lek raken. Bij 164.000 km constateerde de monteur dat het chroom van de binnenpoten beschadigd was. De enige optie was nieuwe binnenpoten. De keerringen zijn later toch nog weer een keer gaan lekken. Daarom hebben we afgelopen juli “sokjes” van Kriega op de vorkpoten gemonteerd.’

Bij 150.000 km zijn er nieuwe lagers in het linksysteem gekomen. Dat was hard nodig, want de boel was nog net niet vastgeroest. Bij iedere grote beurt even nieuw vet was misschien beter geweest. José heeft in een excelbestand precies bijgehouden wat de Honda aan onderhoud heeft gekost en komt dan uit op een bedrag van iets meer dan 20.000 euro. Dat zijn dan alle kosten behalve benzine, belasting, verzekering en afschrijving. ‘En dat is ook zo ongeveer het bedrag wat we destijds voor de nieuwe Honda’s hebben betaald. Een flink bedrag maar per jaar, nog geen 2.000 euro, valt het wel mee. En het plezier wat we er voor terug hebben gekregen is niet in geld uit te drukken.’

Honda VFR1200X Crosstourer op de brug

Bij haar eerste bezoek aan Marathonmotor stond de teller van de Crosstourer op 71.000 km. Nu, zes jaar later op 224.000 km. José heeft dus goed haar best gedaan. In 2016 was de motor nog als nieuw. Hoe zou dat zijn met de veel hogere km-stand. Dat antwoord laat niet lang op zich wachten wanneer MOTO73-expert Van Sleeuwen terugkeert na een kort proefritje. ‘Rijdt nog steeds fantastisch. Alleen denk ik dat de voorband iets te weinig druk heeft.’ José had die mening ook al en dat blijkt te kloppen. Verder niets dan lof over het rijgedrag en het uiterlijk van de Honda.

Op de brug wordt als eerste het balhoofd gecontroleerd. Dat is goed, maar is bij 177.000 km dan ook al een keer vervangen. De remschijven zijn nog als nieuw, maar ook dat kan haast niet anders. Deze zijn al drie keer eerder vernieuwd waarvan één keer onder garantie omdat er eentje krom bleek te zijn. De schijf achter is één keer vervangen. ‘Maar die gebruik ik dan eigenlijk ook alleen maar in de bergen’, aldus de eigenaresse. Na dik twee ton verbruikt de Honda nog steeds geen druppel olie en het brandstofverbruik valt met 1:18 ook best mee. ‘En ik rij echt wel stevig door, want ik krijg van Fred regelmatig te horen dat ik het wat kalmer aan moet doen. Maar ik hou nu eenmaal graag de vaart er in. Ik rij niet van terras naar terras. Twee keer op een rijdag stoppen is voor mij voldoende’, aldus José die op die manier aan 25.000 plezierkilometers per jaar komt.

Marathonmotor Yamaha FZ8N: minimale kosten, maximaal plezier

Aan weinig is te zien dat de Honda dik twee ton achter de kiezen heeft. En daar zitten ook pekelkilometers bij. Aan het schakelmechanisme en het rubber van de voetsteunen kun je zien dat de motor intensief is gebruikt. Maar dan heb je het ook wel zo’n beetje gehad. Behalve de kapotte dynamo zijn er nooit elektrische problemen geweest. De probleemloze cardan vraagt niet meer aandacht dan af en toe nieuwe olie.

José wist het eigenlijk van tevoren al, haar Crosstourer verkeert nog in perfecte staat. ‘Dat is ook de reden waarom ik nog niet aan een andere motor denk. Ik ben deze nog niet beu. In voor- en najaar worden met de motorclubs nog steeds langere tochten gereden, maar in de zomer gaan de motoren op de aanhanger achter de camper. Die luxe kunnen we ons permitteren en dat doen we dan ook. Als er een andere motor komt dan wordt het wel een lichtere. Bij het ouder worden merk je dat een zware niet altijd je ware is’, aldus José die net als haar partner nog lang niet is uitgekeken op de betrouwbare Crosstourer.